Μόνιμη κατοικία στην «Καρυά», περιφέρεια της Πάτρας

Μελέτη 1990 – Κατασκευή 1992

Θέση

Σε ένα επικλινές οικόπεδο στις πλαγιές του όρους «Παναχαικό», στον μικρό οικισμό «Καρυά», με άπλετη θέα στην δύση προς την Πάτρα και τον Πατραικό κόλπο, κατασκευάστηκε μια μικρή κατοικία ως μόνιμη διαμονή μιας οικογένειας που ζει και εργάζεται στην Πάτρα, αλλά επιθυμεί να μοιράζεται τον υπόλοιπο χρόνο της στην εξοχή.

Η κατοικία στην περιφέρεια της Πάτρας δημιουργεί με την πόλη σχέσεις διπολικές.

Αρχιτεκτονικός Σχεδιασμός

Το κτίριο τοποθετήθηκε με τον μεγάλο του άξονα στην κατεύθυνση Ανατολής-Δύσης, έτσι ώστε προς δυσμάς να δημιουργηθεί, λόγω κλίσεων του εδάφους, ένας μεγάλος λειτουργικός ημι-υπαίθριος χώρος ως χώρος κυρίας εισόδου και υπαίθριων δραστηριοτήτων, σε όλη την κύρια όψη του.

Η άμεση σύνδεση του κτιρίου με το έδαφος και η δημιουργία του στεγασμένου χώρου στην είσοδο του κτιρίου από το υπόγειο, είναι τα δύο βασικά στοιχεία σύνθεσης για το στήσιμο του σπιτιού.

Το κτίριο γειώνεται στον νοτιά, ώστε η κύρια εκτόνωση της κατοικίας να γίνεται με μια μεγάλη βεράντα, σε όλο το μήκος του, σε συνέχεια με το έδαφος. Ένα μικρό Αίθριο δημιουργείται επίσης στον νοτιά ως χώρος εισόδου.

Οι χώροι κατοικίας διατάχτηκαν σε ένα οριζόντιο επίπεδο, σε τρεις λειτουργικές ζώνες: των χώρων διαμονής, των υγρών χώρων (κουζίνα, λουτρό)  και των χώρων ύπνου, σε ορθογώνια κάτοψη, με κάνναβο υποστυλωμάτων 3,60 Χ 4,10 μ. Ένας μεγάλος πρόβολος στη δύση, στεγασμένος με πέργκολλα για αναρριχόμενα φυτά, δημιουργεί έναν επιπλέον χώρο εκτόνωσης των χώρων διαμονής, με θέα τον Πατραικό Κόλπο.

Μοντερνισμός

Η αρχιτεκτονική λύση και η αντιμετώπιση της κατασκευής ακολουθούν τις αρχές του κινήματος του Μοντερνισμού. Ουσιαστικά ο μεγάλος γραμμικός όγκος του κτίσματος γίνεται στην όψη κυβιστικός και γειώνεται προς τον νοτιά και προς ανατολάς.

Κατασκευή

Η καθαρότητα της κάτοψης και ο κάνναβος των υποστυλωμάτων επιτρέπει την καθαρότητα του σκελετού από οπλισμένο σκυρόδεμα, ο οποίος παραμένει εμφανής στο σύνολό του, σε όλα τα μέρη του σπιτιού. Οι τοίχοι και τα ξύλινα κουφώματα με τα μεγάλα συρόμενα σκούρα τους εντάσσονται στον κάνναβο υποστυλωμάτων και αντιμετωπίζονται ως ελαφρά πανέλλα που φθάνουν μέχρι την οροφή.

Τα ξύλινα κουφώματα βάφτηκαν πράσινο-κυπαρισσί και οι τοίχοι με τα έντονα, γνωστά, πολυγνώτεια χρώματα που έρχονται σε αντίθεση με τον εμφανή σκελετό που παραμένει βαμμένος γκρι.