Βιοκλιματική κατοικία στην Δραγώλαινα Πατρών

ΜΕΛΕΤΗ 1999 ΚΑΤΑΣΚΕΥΗ 1999-2000 ΣΥΜΜΕΙΚΤΗ ΚΑΤΑΣΚΕΥΗ

Το σανίδωμα του ξύλινου εξώστη: το παλιό κατάστρωμα “κουβέρτα” του πλοίου. -Η μεταλλική κατασκευή με τους ελκυστήρες κοιτώντας προς τη θάλασσα, προς το λιμάνι : ο “καταπέλτης οχηματαγωγού” που ανοίγει στην αποβάθρα. -Το κατακόρυφο τριγωνικό επίπεδο της μονοκλινούς στέγης: το ανοιχτό “πανί” ιστιοφόρου. -Το υαλοστάσιο οροφής ιδωμένο από ένα πατάρι κοιτάζοντας τον Πατραϊκό κόλπο: η “γέφυρα” πλοίου.

Έτσι μας μίλησε ο φίλος και συνάδελφος Γιάννης Ζερβός στην πρώτη του συνάντηση με το κτίριο. Το οικόπεδο δεσπόζει του Πατραϊκού κόλπου. Ο ορίζοντας προβάλλει έντονα το περίγραμμα των βουνών της Αιτωλοακαρνανίας, πέρα από το στενό του Ρίου – Αντίρριου, αφήνοντας μια οριζόντια γραμμή δυτικά, την Λιμνοθάλασσα του Μεσολογγίου. Νοτιότερα το τοπίο ασταθές μεταβάλλεται από τις συνεχείς διαβρώσεις του εδάφους. Ανατολικά τα βουνά του Παναχαϊκού κλείνουν οριστικά την εικόνα.

Το κτίριο διατάσσεται σε ένα επίπεδο. Η τοποθέτησή του γίνεται κατά μήκος του άξονα Ανατολής- Δύσης, για την αξιοποίηση της θέας και του ηλιασμού. Επιτρέπει έτσι την σταδιακή ανάπτυξη των ανοιγμάτων στο Νότο, παράλληλα με την προστασία της Βορεινής Όψης, εφαρμόζοντας τις αρχές ενός Βιοκλιματικού Σχεδιασμού.

Ο φέρων οργανισμός του κτιρίου είναι σύμμεικτη κατασκευή (μέταλλο και οπλισμένο σκυρόδεμα) για λόγους διασφάλισης μεγαλύτερης αντισεισμικής προστασίας. Έτσι έγινε επιτυχής η στέγαση μεγάλων ανοιγμάτων με λεπτά μεταλλικά υποστυλώματα και η ενοποίηση εσωτερικών και ημιυπαιθρίων χώρων με την μέγιστη ελαφρότητα της κατασκευής. Η δυνατότητα ρευστότητας αέρα και κλίματος, ηλιασμού και φωτισμού μεγιστοποιούνται με την χρήση του μεταλλικού φορέα.